About ten miles away from Łochów on the way to Węgrów we turn left to reach Baczki village. Upon entering the grounds of the estate we are in different world, welcomed by two hundred year old park with ancient hornbeam alley.
Po blisko 5 kilometrach jazdy z Łochowa w kierunku Węgrowa skręcamy w lewo do miejscowości Baczki. Przekroczywszy bramę posiadłości, znaleźliśmy się w nastrojowym, dwustuletnim parku, gdzie uwagę zwraca aleja grabowa, uznana za pomnik przyrody.
As we are approaching the house we are attacked by the cutest Shiatsu dog we have ever encountered. We were rescued by the owner of the dog and the estate. It is a rare occurrence in Poland when the manor house have belonged to the same family for the last hundred years. We learn that during the summer months Bed and Breakfast hotel has been ran here since before WWII until now. http://baczkidworek.pl/
Kiedy zbliżyliśmy się do dworu, z ganku przypuścił atak bojowo usposobiony Shih tzu. Z opresji wybawiła nas właścicielka psa i majątku. To rzadkość, aby potomkini przedwojennych właścicieli nadal sprawowała pieczę nad dworem. Okazało się, że we dworze prowadzony jest letni pensjonat i to od czasów przedwojennych. http://baczkidworek.pl/
Another rarity is that the house has survived in mostly unchanged shape and form for the last two hundred and fifty years. This large, wooden house with tall roof was built in the middle of the 18th century. In 1827 the porch was added which added to its overall beauty and style. Unfortunate remain of the more recent years are asbestic tiles on the roof.
Drugą rzadkością jest przetrwanie drewnianego budynku przez ponad 250 lat. Obszerny dwór, nakryty wysokim naczółkowym dachem, zbudowany bowiem został w połowie XVIII wieku. W 1827 roku do dworu dobudowano drewniany ganek, dzięki któremu budynek nabrał cech - we współczesnym wyobrażeniu - bardziej dworskich. Zmianą zauważalną, choć nie pasującą do historycznego charakteru, jest eternit pokrywający dach.
The manor house belonged to many families among them were Rozwadowski, Starzeński, Brzozowski, Rakowski and Perlis families. It is worth to mention that Mr Judel Perlis was the owner of the iron foundry and the factory in Baczki in the 1920s and his estate consisted of 300 acres.
Właścicielami majątku były kolejno rodziny Rozwadowskich, Starzeńskich, Brzozowskich. Rakowskich, Perlisów (Judel Perlis założył w Baczkach odlewnię żeliwa i fabrykę maszyn rolniczych). Właścicielem majątku w Baczkach liczącego pod koniec lat dwudziestych minionego wieku 144 ha, był Julian Perlis.
From 1907 the park and the house belonged to Maria Paszkowska and from 1920 to Antoni Sadzewicz whose descendants own the house until this very day. Next to the house there is also brick granary. It is said that in the 17th century it housed protestant Arian chapel but was reshaped in the 18th century.
Niewielka własność z dworem od 1907 roku należała do Marii Paszkowskiej, a następnie od 1920 roku do Antoniego Sadzewicza i w rękach tej rodziny pozostała również po wojnie.
Obok dworu znajduje się także, murowany lamus. Tradycja głosi, że w XVII w. stała w tym miejscu kaplica ariańska. Obecny budynek dworskiego skarbczyka pochodzi z XVIII w.
In the 18th century Siedlce was privately owned town. It belonged to Czartoryski family and was situated 90 kilometres east of Warsaw. Siedlce w XVIII wieku były miastem prywatnym familii Czartoryskich. Położone są 90 kilometrów na wschód od Warszawy.
Pentax K10D, ISO 100, f/8, 1/90s, filtr polaryzacyjny
Between 1648 and 1740 the wooden manor house was replaced by the brick palace. From 1776 to 1782 it was rebuilt by the architect Stanisław Zawadzki. The second floor was added as well as two one floor wings on both sides. The building gained classicist touch. The changes were inspired by Aleksandra Ogińska (1730-1798) nee Czartoryska who owned Siedlce at the time. Along with the palace renovation she replanted and redesigned Aleksandria park. When the last Polish King Stanislav August visited Siedlce in 1783 he could admire what had been accomplished. In 1804 Siedlce, as a result of partitions of Poland, became part of Austria and since then until present moment the palace has housed different public and state institutions for instance bishop residence.
Widok pałacu od strony szpitala. Pentax K10D, Takumar 2,8/28mm, ISO-100, f/11, 1/60s, filtr polaryzacyjny
Na miejscu dawnego drewnianego dworu w latach 1648 – 1740 wzniesiono parterowy, murowany pałac z drewnianymi oficynami. W latach 1776 – 1782 pałac został przebudowany według planów Stanisława Zawadzkiego. W centralnej części dobudowano górną kondygnację z nową elewacją frontową i po bokach dwa skrzydła poprzeczne. Całość budynku nabrała charakteru klasycznego. Modernizacja łączy się z działalnością Aleksandry z domu Czartoryskiej, primo voto Sapiehowej, secundo voto Ogińskiej (1730 – 1798). Pałac i park Aleksandrię ukończono na przyjazd króla Stanisława Augusta do Siedlec w 1783 roku. W roku 1804 dobra siedleckie stają się własnością państwa austriackiego. Od tego czasu pałac mieścił różne instytucje użyteczności publicznej. W czasach drugiej RP była tu siedziba Biskupa Podlaskiego i Gimnazjum Biskupiego.
In 1950 the palace was rebuilt after the war and the town hall was situated there. Later it functioned as music school and various municipal offices. In 2006 the building gained new owner- a local community college. With the help of EU funds the palace was completely renovated and returned to its former glory. W 1950 roku w odbudowanym obiekcie ulokowano władze miejskie Siedlec. Po odzyskaniu suwerenności w pałacu mieściły się szkoła muzyczna i urzędy. W roku 2006 obiekt przekazano Akademii Podlaskiej, która uzyskawszy fundusze unijne wyremontowała pałac i umieściła w nim władze obecnego Uniwersytetu Przyrodniczo - Humanistycznego.
The original park was planted near the palace in the first half of the 18th century resembling Italian fashioned garden. Aleksandra Ogińska decided to redesign it in 1789, changing the name to Aleksandria and giving the grounds romantic feel. Pierwotny park założony obok pałacu w I połowie XVIII wieku w formie ogrodu włoskiego. Aleksandra Ogińska zmieniła w 1768 roku wygląd parku na sentymentalny, zwany Aleksandrią. Po środku za stawem , znajdował się zaprojektowany najprawdopodobniej przez Szymona Bogumiła Zuga domek na sztucznej skale, z wejściem do groty, zwieńczony złamana kolumną. W parku znajdowały się altany, oranżeria, meczet, wiatrak i inne budowle ogrodowe. Po śmierci hetmanowej Ogińskiej ogród został przekomponowany.
Pentax K10D, Takumar 2,8/28mm, ISO 200, f/4, 1/1250s, filtr polaryzacyjny
After her death the park was remodeled completely once again. In 1811 the park consisted of nearly 50 acres. Between 1908 and 1909 the municipal government decided to remove all the canals and one of the ponds which were later replaced by the flower beds. In 1922 another pond was filled up. Today the park has only remaining pond but we can still see the traces of the old canals. It consists of 30 acres. This magnificent park with many old trees requires much funds to return to its former beauty but the town of Siedlce is too poor to afford it. The local government managed to rebuilt part of the wall encompassing the park but still there is much to be done. Alekandria is waiting to be rescued!
W 1811 roku powierzchnia parku wynosiła 24 ha. W latach 1908 – 1909 magistrat miasta zasypał wszystkie kanały i jeden ze stawów, w miejscu którego urządzono kwietnik. Drugi staw zasypano w 1922 roku. Do dzisiaj zachował się tylko staw z wyspą i śladami kanałów. Obecnie park zajmuje powierzchnię 14 ha. Na pieniądze czeka ciągle park Aleksandria. Od strony północnej co prawda wystawiono nowe ogrodzenie, ale na całkowity remont parku Siedlce są zbyt biedne.